Duvarlar üstüme geldi, yalnızlığımla dertleştim.
En yakınımdı şarkılar onlarda artık yoklar,
Sessizce içime yol almış farketmeden acılar,
Bu kadar kalabalıkta, sağım solum hep duvar
Sanki mahşer meydanı, herkes kendi derdine yanar
Doğru sandıklarım hep Dünyalık yalanlar,
Bu kadar yalanlar içinde, bedenimin enkazı var.
Kendimi çekmeye çalışırken her gün batıyorum,
Bir gün birisi duyacak çığlıklarımı bunu biliyorum.
Sessizlik istiyorum, istemediğim kadar var,
İnsanlar aslında varlar ama yoklar.
Ağlamak ; tek damla kalmayıncaya kadar,
Gülmek ise dudaklarımda ki vakar...
Sen ne dert yüklüsün, yaşanası (!) Dünya !
Dünya dediğin, kullarının mezarı aslında,
Yarabbim ! Dünyana sığamayan kullarını da al yanına...
